| متن شعر: |
امشب دگر از ناامیدی نگریستم امشب دگر از عشق تو و ناله ها گریختم
امشب دگر کسی صدای فریاد ، نخواهد شنید
آری در آن شب های بی رمق - شب هایی که آسمان سرد و خسته بود–
و فکرها تازه به آرامش نشسته بود ! - شب هایی که خواب مانند حرف واپسین-
- سنگین - به اعماق ظلمت فرو رفته بود:
تنها چراغی که سوسو می زد ؛ چراغ کلبه ی من بود
و در آن سرمای سوزدار از اشک های بی دریغ ، از رازهای داغ
وز آتشین نفس عشق تو گرم بود !
آری ، در آن شب های بی رمق
کسی نفس می خواست کسی سفر می خواست زین شهر بی خروش
کسی تو را می خواست !
ولی دگر از این انتظار بیهوده بی تاب شدم
چو یک حباب غبار ، نقش بر آب شدم
آخر به زیر این سایه های خشمگین و خموش
مانند یک سؤال غریب و گنگ بی جواب
از صفحه پاک شدم !
زمستان 81 |
| شاعر: |
کیانا وحدتی |