متن شعر: |
ستاره مرده بود ... نه دل گسست به زاری نه گریه سوخت ز شیون نه غم شکست به عصیان ... چه دور بودی از خلوص شوق و حرمت اشک چه ناتوان بودی از عبور صبر و سکوت ... ستاره را ربودی از عاشقانه ی امن فلق کشاندیش به فریب ماه تا قعر دره ی شب ! ستاره مرده است ... آری ، همان ستاره ی تو ! ستاره ای که شد مه تمام عهد شبانه ی بی ستاره ی تو مه تمام به عهد شبانه ی تو ستاره تن سپرد به تن مزار خاکی درد به شوق آسمانه ی تو ... !
|
شاعر: |
کیانا وحدتی
|