| متن شعر: |
ستاره مرده بود ...
نه دل گسست به زاری
نه گریه سوخت ز شیون
نه غم شکست به عصیان ...
چه دور بودی از خلوص شوق و حرمت اشک
چه ناتوان بودی از عبور صبر و سکوت ...
ستاره را ربودی از عاشقانه ی امن فلق
کشاندیش به فریب ماه تا قعر دره ی شب !
ستاره مرده است ...
آری ، همان ستاره ی تو !
ستاره ای که شد
مه تمام عهد شبانه ی بی ستاره ی تو
مه تمام
به عهد شبانه ی تو
ستاره تن سپرد به تن مزار خاکی درد
به شوق آسمانه ی تو ... !
|
| شاعر: |
کیانا وحدتی
|