هم اکنون دگر چگونه ، با که بتوان گفت ؟ !
که در ظلمت سکوت
در غربت حجیم فقدان آن خلوص
دریچه ی چشمانم در انتظار چرخیدن دری است ،
شعور روشنایی صبح ، تنها امید امتداد تاریک و سرد شبی است ،
دگر چه گویم ؟
دلم سخت بیقرار کسی است .
« 17454 بازدید »

تصویر
صاحب سخن:	کیانا وحدتی