وقتی تو مثل همیشه
سایه ی نگاه آرامت را
از نوجوانه های عطشم دریغ میکنی
نمی فهمی... و نمی دانی
که شراره های شوقم را
چگونه با اشک های نجیب
در بی کرانه ی مرداب چشم ها
- بی بغض و بی صدا –
در نطفه خاموش می کنم...
بخشی از شعر " غرور توانستن ها و خضوع خواستن ها"
« 15387 بازدید »

تصویر
صاحب سخن:	کیانا وحدتی