من بودم و سیاهی شب های بی صدا
من بودم و سکوت زخمی آهنگ های تو
من بودم و گریه در عمق غربتم
من بودم و طنین سه تار نفس های تو
من بودم و عقده ی تلخ باورم
من بودم و نوای پر هیاهوی گام تو
من درکمین پنجره ، آرام و بی نفس
من در سکوت لا به لای نبض یاد تو !
« 10351 بازدید »

تصویر
صاحب سخن:	کیانا وحدتی