| شرح: |
آه ای موسیقی عرشی ســـــــــرود ازکجای عرش می آیی فـــرود
چون فرومی آیی از آفاق عــــــــــرش می بری بالا مرا تا ساق فرش
ای زبان نــالـــــــــــــــــه پـنــهان من شـــــکوه من از زبان جان من
هر دم از شکلی به شکلی درشوی صورتی با جـــــلوه دیگر شوی
گـــــــــــــاه آتش در نیســـتانی زنی وز نی آتش بر دل و جانی زنی
گاه گردی نغمه ها در ســــــــیـم تار ریـزی از سر پنجه سیمین یار
گـــــــــــاه با چوبی و مویی ای صنم آوری در مــویه هر موی از تنم
ای مــــــــــــــــــرا روح مجرد ساخته در سماعم رخت تــن انداخته
قصه های رفـــــــــــــتگان ودردشان وان امید گــــرم و آه سردشان
گویی ام بشـــنو که دست روزگار از جـــهان نه پود بگذارد نه تار
پس رهــــــــــــا کن قیل را و قال را وقت را دریاب و نقــــــد حال را
|